Uzun zamandır böylesine akıcı, aynı zamanda da yoğun bir kitap okumamıştım. Bir ricadan yola çıkan 'doktor-hasta' ilişkisi, aslında iki hastayı bir araya getiriyor. Doktor Breuer ve Nietzsche'nin birbirlerinden sakladıkları sırlar, cevaplanamayan sorular sayfaları takiben bir dostluğu doğuruyor. En mahrem duyguların kapıları bir bir açılıyor. Bazen Nietzche oluyorsunuz, bazen Breuer. Her ikisinden de bir şeyler buluyorsunuz kendinizde. İtiraf edemediklerimiz, elle tutulur hale geliyor. Kitabın bitmesine sayfalar kala hissedilen, 'ne yazık ki kurgu böyle şeyler' hissi, açıklama bölümüyle yer bir oluyor. Beyin fırtınasına ve Nietzche'nin gözyaşlarına hazır olun!