Sil Baştan Filmi İncelemeleri

Mesele duygu aktarımı, olduğun kişiyi seninle yaşamış birinin bakış açısından duymak, harika 2 başrol oyuncusuyla birlikte bana ikisininde hissettiklerini hissettirebilmeleri, en sevdiğim filmdir kendisi

Kaderinden kaçamadığını öğreten bir filim ama değişik bir filim.

Başrolünde olduğum şekliyle olayı yaşadığımın rüyasını defalarca gördüğüm film...
İsmi de,Alexander Pope tarafından yazılmış “Eloise to Abelard” şiirinden alıntı: How happy is the blameless vestal’s lot! The world forgetting, by the world forgot. Eternal sunshine of the spotless mind! Each pray’r accepted, and each wish resign’d (...)

Peki ben niye yıllarca bu filmi izlemediğimi düşündüm. Ve izlemeye başladığım zaman, aslında izlediğimi farkettim. Kafam karışmış olmalı, ben bu filmi izledim kesinlikle.

Hüzün. Mutluluk.

Birini sileceksin ha?! Hem de bütün hatıralarıyla, yaşanmışlıklarıyla.Kolay mı!
Zaman zaman ben de bazı şeyleri, bazı kimseleri silmek istiyorum. Hatta ben de o filmin içerisindeyim. Joel gibi, yaşlı kadın gibi sıramı bekliyordum. Sıra bana gelmişti. Herşeyi sildirdiğimi düşündüğümde ise, Joel in gözlerinden acıyla akan gözyaşı gibiydim. Olmuyor İnsanlar, olmuyor.. Acısıyla, tatlısıyla seviyoruz birilerini, bir şeyleri. Hayatımızdan çıkıp gitseler dahi. Onlardan esen bir yel, bir koku, bir fotograf, bi an yetiyor . Hatırlıyoruz, acı veya tatlı. Hayat da kendini böyle tamamlıyor işte. Mutlulukla, hüzünle.


Tekrardan büyülendim filmin çekiliş şekline; her his, her düşünce öyle güzel yansıtılmıştı ki! Yıkılan evin yerine kalbinizi de hayallerinizi de hiç yabancılık çekmeden koyabiliyordunuz.Oyunculuk deseniz çok kaliteli, bir an Joel in utangaç yüzüne, gülüşüne başka bir an ise Clementine ın saç rengine, deliliğine aşina olabiliyorsunuz.Gerçek gibi.

Mutlu bitti en azından.

Ve son söz:

"Unutkanlar şanslıdır, çünkü hatalarının acısını çekmezler.” Nietzsche

(Not :Biliyorum bu film için söylenmesi gereken şeyler bunlar değil ama, filmi izlerken de, bitirdiğimde de hissettiklerim kısaca bunlardı.)

Film birbirine hiç uymayan, tamamen zıt iki karakterin, biraz da bu zıtlıktan aldıkları tat ile ilerlemeye çabalaması temeline dayanmaktadır. Zihnin karanlık koridorlarında değil, bizzat hayatın kendisinde 'keşke kalsaydı, keşke birçok şeyi yapmış olsaydı(k), vedalaşmış gibi yaparak, kapıdan çıkıp gitmeseydi.' fakat kapıdan çıktı gitti. Hem Joe hem Clementine yer değiştirdiler sürekli; gecenin gündüzü sürekli takip etmesi gibi; bir ile bir çok'un dönüşmesi gibi; önce biri diğerini kapıdan kovdu, sonra diğeri öbürünü.

Geçmişte yapılmayan şeylere pişmanlık duyulur hep. "keşke o evde kalsaydım, keşke gitmeseydim". Fakat o anının da silindiğinin farkındalar. Sanki sizin de bir anınızı siliyorlar gibi etkiliyor. Bir yandan ev yıkılmakta.
Ve tabii ki sonrası;

Joel: Gittim. Delinin teki olabileceğini düşündüm. Ama heyecan vericiydin. keşke kalsaydım. Gittim, bilmiyorum. Çünkü korkmuş küçük bir çocukmuşum gibi hissettim. Bilmiyorum, bana fazla geldin, korktum.

Clementine: Bari bir hoşçakal desen. Anımız duruyormuş gibi davranarak.
Joel: seni seviyorum.


Arkada sesi kaybolmuş Joel'in konuştuğu kaset, orada Clem hakkında söylediği bir dolu kötü şey, ama tekrar başlama isteği. Sıfırdan, hiçbir şey olmamış gibi.

İlişkiler aslında hep birbirine benzer şekilde ve benzer kişisel sebeplerle başlar ve biter. Aslolan ortasında durup aklınla değil kalbinle düşünmektir diyen film.



İzledikten sonra edindiğiniz / edinmekte olduğunuz bütün güzel anıların/anların daha çok farkında olmanızı sağlayan ve onları her zaman olduğundan daha değerli kılan, ya bir gün unutursam korkusu ile 'tozunu alıp' bir köşede özenle saklamanızı sağlayan filmdir. Film demek yarım kalıyor sanırım, baştan başa bir duygu şöleni, kadın erkek farklılıklar, bütünüyle yaşananlar...

ağacın dalından koparıp izlemişsiniz gibi bir doğallığa ev sahipliği yapmış film. gösteriş yok, kasıntılık yok, gözünüze sokarak ''al bu da kalbin'' der gibi bir yerinden söküş yok. kate winslet duruluğu, jim carrey doğallığı pek bir söze yer bırakmamış. uzun uzun duvara daldırıp -tekme tokat değil (bu bir kamu sporudur)- düşünceler içine sürükleme kapasitesi yüksek. hisler bu kadar mı önemlidir sorusu eşliğinde kahvenizi falan yudumlarsınız, hoş.
bir yerde okumuştum; ''beyin o kadar güçlü ve gelişime açık bir organdır ki, yıllar öncesinde aldığınız bir kokuyu burnunuzda hissetmeniz beyni tüm anıları birden gözlerinizin önüne sermeye iter.'' sil baştan da diğer filmlerin yaptığı yolu seçmiş bu konuda; kaos çıkarmak. bu çocuklar şimdi oturup bir de bu algı üzerine saatlerini verip sorgulayacak, emeği geçenlere tek tek kaoslar. çünkü kaos kutsaldır, kutsanmalıdır. hızlı geçişler ile beyin yakma formülünü bulmuşa benzeyen bu filmde kutsanacak kaoslar bulacaksınızdır, bulmaya bakmalısınızdır.

Leyla ile Mecnun dizisinde geçtiğinde bunu izlemeliyim diye aklımın karanlık bir köşesine atıp bunca zaman beklettiğime bin pişman eden senaryo! Klişelerden çok uzak ve etkileyciliği doruk noktalarında olan bir Jim Carrey filmi.
İzleyiniz,izlettiriniz..
Film kimlere hitap ediyor?: Genellikle genç kısma hitap ediyor fakat genel olarak izlenebilecegini düşünüyorum
Filmin mesajı: :Birini aklınızdan silebilirsiniz, kalpten atmak ise tamamen başka bir olay..."
Rahatsız edici sahneler: Acelece bir gösterim yerine biraz daha zihni yormadan işlenebilirdi.
Senaryo üzerine: Akıcı bir senaryo, senaristin başlangıcı ile sonunun bitereceğini tahmin edebilmiştim
Alternatif isim: Hatırla!

Filmde sıkıldım diyebilirim .Hangisi gerçek hangisi hayal anlayamadım .Herşey çok hızlı geçti gitti o yüzden filmi pek begenemedim .

Bildiğimiz aşk filmlerinden değil hocam.Sevipte kavusamamak gibi klişe yok.Anıların zincirlerinden kurtulamama gibi gerçeği ele alan bi film.Samimi ve sahici olmasından dolayı 10 numara..

Bildiğimiz Jim Carrey aslında bilmediğimiz bi adammış dedirten bi film.Nasıl harika bi insansın sen ya! Filme gelince soğuk görüntüsüye yürek ısıtıcak cinsten.Çok samimi olması da cabası.

İzlenecek filmlerden Jim ve Kate rollerini başarılı bir şekilde oynamışlar konunun işleyişi bakımından da çok güzel filmlerin çoğu zaman özünde kitapların aksine görsel bir duygu aktarımı var yorum kısmı da biraz biz seyircilerin duygusal birikimi ve çıkarımıyla ilgili yani biraz daha duygu özeti gibi her insanında bu filmi yorumlayışı farklı olacaktır zira herkesin silmek isteyeceği anıları yeni baştan yaşamak isteyeceği daha doğrusu düzeltmek isteyeceği anları vardır.

Kate Winslet ve Jim Carrey ikilisinin kesinlikle kendilerini bile aşarak performans sergiledikleri mükemmel bir aşk filmi.. Sanırım yönetmen, "birbirini deli gibi seven iki kişiyi canınız nasıl isterse öyle canlandırın" demiş ve kamerasını ikilinin yanına bırakıp gitmiştir.. Doğallıkları parmak ısırtmış, yürek sızlatmış ve ayakta alkışlatmıştır.

Hele o "neden bana azıcık ilgi gösteren her kadına aşık oluyorum" repliğiyle beni bitirmiştir jim carrey.

Ayrıca filmde söylendiği gibi; "sevgililer günü insanlar kendini kötü hissettsin diye bulunmuş bir gün" ise bu film de erkekler kendini kötü hissetsin diye yapılmıştır.

Bir yerlerde karşıma çıktıkça benimde hafızamdan bazı şeyleri sildirmek istediğim ancak yapamayacağımı hatırlayınca hüzünlendiğim film.

işte aşk filminin tanımı bu...

Açılış sahnesiyle beraber beni aniden kendisine bağlayan ve kendi kendini izleten bir film. Çünkü kendinizi buluyorsunuz filmde. Süre olarak da çok uzun değil, bir solukta bitiyor.
Jim Carrey ve Kate Winslet birbirine çok güzel uyum sağlamış.

Buyrun bir de şuradan yakın;
http://www.beyazperde.com/filmler/film-40191/elestiriler-beyazperde/

Bu da bonus;
http://cinyus.com/eternal-sunshine-8-bit/