Fyodor Mihailoviç Dostoyevski

SHADOWMAN (@melankolikruhum)

Peki birinin davranışlarına üzülmek, ona verilen değer ile doğru orantılı değil midir? Eğer öyle ise, artık değer vermekten vazgeçmeliyiz gibi bir sonuç mu çıkmaktadır? Ve acaba bizi üzen insanlara değer verirken de üzdüklerinin farkındamıydık? Yani niçin değerli oldular? Ve üzülmek çok geniş bir kavram olmak ile birlikte yerine "haksızlık" kelimesini doğru buluyorum. Zira bazen insanlar doğru davranışlar sergilerler ve biz o davranışlar işimize gelmediğinden yanlış gibi görür ve üzülürüz. Sanırım aslında "haksızlık" içinde bu geçerli. :) Çıkamadım.

SHADOWMAN (@melankolikruhum)

Ben, üzülme sebeplerine göre değer vermekten vazgeçilmesi gerektiği kanaatindeyim.

Kaygısız Kuşak (@kaygisizkusak)

Her üzeni uzaklaştırırsak hayatımızdan yanımızda insan kalmaz. Sonuçta bilmeden ya da toyluktan bizim de üzüntülere yol açtığımız olmuyor mu? Farkınalığı yüksek insanlar hata yapar ama o hatalardan ders çıkarabilirler. Burada o kişiye verilen tölerans miktarına göre hareket etmek daha işlevsel olur.

BlackWolf (@blackwolf)

Peki mutluluk nedir ?

bir kitap sever (@birkitapsever)

Yapman gereken yerde yapılması gerekeni yapmazsan,sonunda dudaklarından dökülücek kelimeler,önce derin bir “Ahh...”ardından da beş harflik “Keşke” olacaktır.