Maksim Gorki

Azıcık mutluluk…

Herkes için iyi olur.

Ama hiç kimse azıcık mutluluk istemez.

Ve mutluluk fazla büyük oldu mu, değeri azalır.

*Hayat, uzun bir şimdiden ibarettir. Bir kapı aralığından bakmak gibi kısa olan şimdilerde az mutluluk, az tebessüm, az hüzün, az susmak, az yavaşlamak, az çocuk olmak mutluluğu muhkem hale getirecektir.*

Yüreğinin götürdüğü yerde kırılırsın
Aklının götürdüğü yerde yanılırsın

Aklın yüreğine uymaz daralırsın
Ne akıl kalır, ne yürek dağılırsın

O yüzden;

Artık uyumlu olmayı bırakıyorum…
Canı isteyen, bana uysun…

*Sanki, beni yanlışlıkla sahneye çıkardılar, özür diliyorum der gibi..*

Bir sürü dostum içinde elbet düşmanım olacak; ama nerden bilebilirdim ki onca düşmanım içinde beni dostum vuracak
GORKİ

GÜNAYDIN Gün Güzellikler Getirsin♥

Yani her sabah nereye gittiğini bilmeden bir işe giden,
her akşam nereden çıktığını bilmeden bir işten çıkan,
sevmediği hayatı yaşayan,
sevmediği işi yapan,
sevmediği kişilerle yaşayan,
kalabalıklar yüzünden yaşamaya karşı ne bir sevgi,
ne de bir sevgisizlik işareti olmadan gelip geçen,
her akşam evinin dört duvarı arasına sanki bir mezara girermiş gibi giren,
gecelerini bir sıkıntı yorganının altında yanlız ya da yanındaki yabancı gövdeyle geçiren bütün ölü kentlerin,
ölü doğmuş çocukları!
bu acımasız oyunun varlığı siz izin verdiğiniz sürece sürecektir...
Maksim Gorki

İnsan ne kadar az şeyle idare ederse,
o kadar mutlu olur;
istekler, ihtiyaçlar çoğaldıkça,
özgürlük azalır.

Maksim Gorki

Yalan olduğunu bilsen dahi inanacaksın insan oğluna, yani dinleyeceksin onu. Niçin yalan söylediğini anlamaya çalışacaksın. Bazen yalan, insanın özünü gerçeklerden daha çok açığa vurur...