Paulo Coelho

Tüm ömrünü bir şeyler bekleyerek geçirmişti zaten;babasının işten eve dönmesini beklemek,sevgiliden gelecek,ama hiç gelmeyen mektubu,yıl sonu sınavlarını,treni,otobüsü,telefonu,tatilleri,tatillerin sonunu beklemek,hep beklemek.Şimdi de,kendisiyle önceden randevulaşmış olan ölümü beklemek zorundaydı.
"Böyle bir şey ancak benim başıma gelebilir.Normalde insanlar en beklemedikleri gün ölürler."

Ne var ki zaman öğretmez; zaman bize yalnızca yorgunluk ve yaşlanma hissi verir.

El-Kairoum yakınlarındaki bir köyde oturuyordum, dedi. Bir bostanım çocuklarım ve ölümüme kadar değişmeyecek bir hayatim vardi. Bir yıl ürün her zamankinden daha bol oldu, biz de Mekke'ye gittik ve böylece o zamana kadar yerine getirmemiş olduğum bir farizamı eda etmiş oldum. Artık gönül rahatlığıyla ölebilirdim ve öldüğüm için de mutlu olurdum.
Bir gün yer titremeye başladı ve kabaran Nil yatağından taştı. O zamana kadar yalnızca başkalarının başına geldiğini sandığım şey benim de başıma geldi.Komşularım sel yüzünden zeytin ağaçlarını yitireceklerinden korktular; karım çocuklarının sulara kapılıp gitmesinden korktu.Ben de sahip olmayı başardığım şeylerin yok olacağı düşüncesiyle korkuya kapıldım. Ama çaresi yoktu bunun. Topraktan elde edilecek bir şey kalmamıştı artık, ben de yasamak için başka bir çare aradım. Simdi devecilik yapıyorum. Ama bu sayede
Allah'ın kelamını anlayabildim: Kimse bilinmezden korkmamalı, çünkü herkes istediği ve ihtiyaç duyduğu şeyi ele geçirebilir. İster hayatımız ister ekin tarlalarımız olsun, sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız. Ama hayat hikayemiz ile dünya tarihinin ayni El tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman, bunu anlar anlamaz, bu korku
uçup gider.

"Her günümü teker teker şereflendirdim."

s 162

Dağlar.
Evet, dağlara gidecekti; itaat etmeyi reddeden bir doğayı evcilleştirmeyi başarmış kararlı insanların denizden alarak el koydukları devasa düzlüklerden uzaklara...

s. 71

"Tanrı varsa, -ki ben olmadığına gerçekten inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir. Yoksulluğu, haksızlığı, açgözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir."

s.19