Bilmemek Sözleri ve Alıntıları

“Bütün öngörüler yanılır; bu, insana bahşedilmiş çok nadir kesin bilgilerden biridir.”

..ama o, arkadaşının ağzında "yalnızlık" kelimesinin daha soyut ve daha soylu bir anlam kazandığını anlıyordu: kimseyi ilgilendirmeden hayatın içinden geçip gitmek; kimse dinlemeden konuşmak, merhamet uyandırmadan acı çekmek, ..
s.119

Uyuyabilmek için bir insan sesi duymak istiyor, düşüncelerine el koyacak, onu başka yerlere götürecek, sakinleştirip uyutacak bir söz; bir istasyondan ötekine geçiyor, ama her yerde sadece müzik yayını var, müziğin çirkef suyu, rock, caz, opera parçaları ve herkes şarkı söyleyip uluduğundan, kimseyle konuşamayacağı bir dünya bu, hepsi hoplayıp zıplayıp dans ettiğinden, kimsenin onlarla konuşmadığı bir dünya.
s.102

Ardımızda bıraktığımız zaman daha geniştir, bizi geri dönmeye çağıran ses daha karşı konulmazdır. Bu deyişte keskin bir hava var, ama yanlış. İnsan yaşlanır, sonu yaklaşır, her an gitgide kıymetlenir ve anılarla kaybedecek zaman yoktur.

Belleğinin kendisinden nefret ettiğini, onu sadece kötülediğini çok iyi biliyordu; bu yüzden ona inanmamaya ve kendi hayatına karşı daha hoşgörülü olmaya zorlamıştı kendini. Boşuna çaba: Geriye bakmaktan hiç hazzetmiyordu ve bunu mümkün olduğu kadar az yapıyordu.

Geldiğimiz ülkelerin felaketi hiç bir umutlarının olmayışında.

Kendi hayatını, başkalarının eline tutuşturduğu bir kullanma kılavuzuna göre okumamış mıydı?

Şimdiki zamanın bizi hangi geleceğe götürdüğünü bilmezsek, şimdiki zamanın iyi ya da kötü olduğunu, onu benimsememizi, kuşku duymamızı ya da nefretimizi hak edip etmediğini nasıl söyleyebiliriz?

Cevabı olmayan sorular neye yarar?

"Ama eğer bir ülke bağımsız değilse ve hatta bağımsız olmayı da istemiyorsa, acaba hâlâ onun uğruna ölmeye hazır biri olacak mı?"

Ne? Ne dedi kendi kendine? "Polis bariyeri Tanrı' ya şükür oldukça sıkı" mı? Gerçekten, "Tanrı'ya şükür" dedi mi? Herkesin yurdunu yitirdiği için acıdığı bir sığınmacı, kendi kendine, "Tanrı' ya şükür" mü dedi?

Güzel olduğunu biliyor, ezelden beri biliyor ve bu onun tek mutluluğu.

Ardımızda bıraktığımız zaman daha geniştir, bizi geri dönmeye çağıran ses daha karşı konulmazdır. Bu deyişte keskin bir hava var, ama yanlış. İnsan yaşlanır, sonu yaklaşır, her an gitgide kıymetlenir ve anılarla kaybedecek zaman yoktur.

Belleğinin kendisinden nefret ettiğini, onu sadece kötülediğini çok iyi biliyordu; bu yüzden ona inanmamaya ve kendi hayatına karşı daha hoşgörülü olmaya zorlamıştı kendini. Boşuna çaba: Geriye bakmaktan hiç hazzetmiyordu ve bunu mümkün olduğu kadar az yapıyordu.

Tutkunun, tanım olarak aşırılık olduğunu bildiğinden tutkusuna hayrandı.

Adına sıla hasreti denen tamamen yeni bir duygu hissediyor.

Zamanını yeni bir duvar saatine göre düzenlemeye koyuldu.

Güzel olduğunu biliyor, ezelden beri biliyor ve bu onun tek mutluluğu....

" Vedalarda başarısız olan kavuşmalardan pek büyük bir şey bekleyemez. "

Geride bıraktığımız hayatın, karanlıktan çıkıp gelmek, bizden şikayet etmek, bizi yargılamak gibi kötü huyu var.

Bu konuda neredeyse hiçbir şey yapamayacağını anladı, bunun neredeyse bir yasa olduğunu: hayatları felakete dönenler, suçlu avına çıkarlar...

Bilinmeyenin tutkularla dolu keşfine, bilineni yüceltmeyi tercih edecektir (dönüş). Sonsuzluğa (çünkü macera asla bitmeme iddiasını taşır), sonu tercih edecektir (çünkü dönüş hayatın sınırlılığıyla barışmaktır).