Dudaktan Kalbe

Sadece ismiyle bile çok şey ifade eden bir kitap.

Dudaktan Kalbe…

Kitaba başlar başlamaz karşımızda o sanatlı, eşsiz diliyle Reşat Nuri Güntekin… Sadece dil ile olayların bütünleşip yarattığı akıştan bahsederek geçmek olmaz elbette. Yazarın değindiği konular öyle önemli ki keşke herkes bu aşk hikayesinin yanı sıra işlenen diğer o değerli noktaları hissetmiş olsa demeden edemiyorum.

Kitaptaki karakterlere dönecek olursak karşımıza ilk Hüseyin Kenan çıkıyor.
Kenan çocukluğunun yaralarını sırtlayıp hayatın bir ucundan tutmaya çalışan naif ve hasas ruhlu, yakışıklı bir adam. Henüz daha kendini bile tanıyamadığı genç yaşlarında boyundan büyük bir aşk ile kalbi yanıp kavruluyor. Öyle yaralar alıyor ki bir daha böyle canının yanmasını engellemek için aşkı “kalbinden dudaklarına” çıkartıyor (Aştan bu kadar etkilenmek herkesin harcı değildir. Duygularını ne kadar yoğun yaşadığını ve hassaslığını iyice fark ettiriyor bu noktada yazar).

İlerleyen dönemlerde Kenan başarıdan başarıya koşuyor. Bunu duyan çevresindeki insanların ona karşı davranışları değişiyor. Artık Kenan onların göz bebeği oluyor. Bu durumKenanı da değiştiriyor elbet. O kalbimizi ısıtan, hikayesiyle gözlerimiz dolduran çocuk yerini çapkın, şımarık ve bencil denebilecek birine bırakıyor. Kenan bu durumu şöyle açıklıyor: “Hevesim içimde mi gömülüp kalmış nedir bilmiyorum… Galiba çocukluğumun acısını çıkartıyorum…”

Kenan böyle devam ederken Lamia ile tanışıyoruz.

Onunda yaşadığı acılar konusunda Kenandan aşağı kalır yanı yok. . Kenanın hikayesiyle gözümüze dolan yaşlar Lamia ile beraber sel olup akıyor.Aralarındaki en önemli fark; Lamia geçmişini, yaşadıklarını kitleyip bir kutuya saklamak yerine sahip çıkıyor. Bu noktada bana biraz Stefan Zweig karakterlerinden olan “Bilinmeyen bir kadını” hatırlattı.

Lamia,bu koca yürekli kadın üzerinden yazarımız “Namus” kavramına da değiniyor. Şöyle ki küçücük bir kızın hayatına önem vermeden sadece namusunu kaybettiği gerekçesiyle onu hor görüp aşağılıyorlar. Kimse onu anlamaya nasıl, neden olduğunu anlamadan adeta bir hastalık gibi ondan bucak bucak kaçıyorlar. İşte bu kavramı yani insanların nasıl bencilleştiği, başkalarını yargılamak konusunda harika olup merhametten yoksun olduklarını yürekten hissettiriyor.

Sonu ise yine göz yaşları… Kime kızmak gerekiyor bilmiyorum. Kenana mı, Lamiaya mı,söylenenlere mi, söylenmemişlere mi…

Okumanızı tavsiye ederim, keyifli okumalar dilerim.

Reşat Nuri Güntekin den okuduğum ilk kitap Dudaktan Kalbe oldu.Herkes lise döneminde okumuş ama bana yeni kismet oldu.
Bir dönem dizisi yayınlanmıştı karakterlere hafiften bir aşinalık vardi zaten ama detayları bilmiyordum.Okuyup öğrenmiş oldum kitabim sayesinde.
Lamia ile Kenan'in aşkını okuyacaksınız.Çocuk Lamia nın Kenan 'a olan sonsuz sadakati Kenan'in ise çocukluğunda başlayan sıkıntılı yaşantısının bütün bu yaşamına etki etmesinin hikayesi var bu kitapta.

Küçük Lamia'nın boyundan büyük sevdasını ve Kenan Bey'in bencil hem de yüreğinin sözünü dinlemeyip kendisiyle beraber Lamia'yı da acılara sürüklediği bölümleri okudukça kimi zaman kitabı elinizden atmak isteyeceksiniz. Fakat bu hisse rağmen okumaktan vazgeçemeyeceğiniz ihtiraslı bir aşk romanı olan Dudaktan Kalbe, isminin hakkını vererek bizlere Kenan ve Lamia'nın dudaklarından kalplerine işleyen aşkının seyircisi olma fırsatı veriyor.

Küçük Lamia'nın boyundan büyük sevdasını ve Kenan Bey'in bencil hem de yüreğinin sözünü dinlemeyip kendisiyle beraber Lamiayı da acılara sürüklediği bölümleri okudukça kimi zaman kitabı elinizden atmak isteyeceksiniz. Fakat bu hisse rağmen okumaktan vazgeçemeyeceğiniz ihtiraslı bir aşk romanı olan Dudaktan Kalbe, isminin hakkını vererek bizlere Kenan ve Lamia'nın dudaklarından kalplerine işleyen aşkının seyircisi olma fırsatı veriyor.

Okuyalı biraz zaman oldu ama hala hikayeyi hatırlıyorum. Dizisi de vardı bu kitabın ama reyting uğruna yapılan değişiklikler bir zaman sonra, nasıl desem hikayeyi biraz sapıttı. Çok fazla detaya girmeyeyim, merak edenler hiç tereddüt etmeden en yakın kütüphaneye ya da kitapçıya uğrasın, alıp okusun ve Reşat Nuri Güntekin farkını görsün. :)