Çi

Fi'den sonra konu nereye varacak, karakterler şimdi ne yapacak diye merak ediyorsunuz. Yazar Fi'yi ustaca diğer kitabı
okumaya mecbur bırakacak türde bitirmiş. Ben de okuyucu olarak merakla okudum Fi'yi.. Biter bitmezde madem girdim bir yola Çi'yi de okumalıyım dedim kendime.. Kitabı alıp 3 gün içerisinde okudum. Gelelim yorumuma:
Fi, bir başlangıç kitabı, ön yargısız başlandığında merakla, sürüklenerek okuyorsunuz. Önceden kitap hakkında okunan yorumlara bakarsanız kimilerinin hayatında köklü değişimlere neden olmuş, kimisi nefret etmiş, kimisi piyasa işi bulmuş. Ben kitap hakkında en çok kişisel gelişim kitabı diye uzak duruyorum yorumları ile karşılaştım.
Kitap, öyle beylik laflarla kişisel gelişim hedefleri sunan bir kitap değil, popüler roman diyebileceğimiz kıvamda. Merak uyandıran, bol karakter tahlillerinin yapıldığı bir kitap. İki kitapta ben de hayatımın kitabı etkisi bırakmadı ya da kişisel gelişim izlenimi de vermedi. Keyifli zaman geçirdim ama ilişkimiz bundan ibaret. Hayata bakış açımda köklü değişimler olmadı. Sadece okudum, keyif aldım ve okuma yolculuğum, kitaplarla ilişkim devam edecek.

Çi, birinci kitap olan Fi'nin kaldığı yerden devam ediyor. Bu kitapta Fi gibi akıcı ve okutturan bir sürükleyiciliği var. Ancak bu kitabın farkı: hikaye daha hızlı akıyor, biraz da hoplamalı zıplamalı geçiyor.

Bu kitap daha çok Fi ve Pi arasında bir geçiş kitabı gibi geldi bana. Zaten sayfa sayılarına bakıldığında da bu anlaşılacaktır. Bu kitap hikayeyi geliştiriyor ve kitabı anlatan karakterler daha kısa sürede değişiyor. Hikayeye yön veriyor ve diğer kitapta olduğu gibi maceranın yeniden başlayacağı yerde kalıyor.

Kitapta karakterler üzerinden çokça mesaj vermeye çalışılıyor. Bunların bir kısmı benim düşünce yapıma uymasa da akla yatmayanlar yok değil. Kişiden kişiye farklı etkileri olacağını düşünüyorum.

Çi'nin sonundaki tesadüf biraz " Kürk Mantolu Madonna "daki Raif'in Maria'nın akıbetini öğreneceği kişiyle karşılaşması kadar zorlama gelse de Amerikan filmi vari finaliyle üçüncü kitabı okuma hissi uyandırıyor.

Çi, biraz popüler kültüre hitap etse de okunabilir bir kitap. Ben zaten üç kitabı birlikte aldığım için hız kesmeden Pi'ye başlıyorum...

Serinin ikinci kitabını da rafa kaldırma vakti. Karakterler çok abartılmış öncellikle bunu belirtmek isterim. Duru karakteri olağanüstü, kusursuz, hatasız.. vs vs.. Biraz daha oturdu kişiler, olaylar. Can nasıl bir karakter öyle ? Saplantılı psikopat :) Aralarında en mantıklı düşünen isimler Deniz ve de Bilge'ydi bence..Göksel ve Ada'yı okurken çok sıkıldığımı itiraf ediyorum.. Göksel şimdilik açıklamasız kaldı belleğimde, ne yaşamış olabilir acaba diye düşünmeden edemedim..Okurken sıkıldığım bir diğer ikiliyse Sadık & Özge oldu.. Ama Deniz'in geçtiği bölümler mantıklı ve gündemden mesajlar veren alıntıları vardı bu yüzden Deniz bende bir tık önde :) Sonunda şaşırmadım desem yalan olur.Bakalım bizi Pi 'de neler bekliyor olacak ? Onu biraz geç okumak istiyorum.Çok fazla Can Manay kaldıramayacağım.. Keyifli okumalar herkese:)

Kitabın kapağında yazıldığı gibi, bu hikayede bitti sandığınız ne varsa küllerinden doğuyor. Kitap Fi'den sonra birçok sorunun cevabı olacak, ancak zihninizde çok daha fazla soru işareti oluşturacaktır. Çocuklukta yaşanan travmaların, kişiyi nasıl bir canavara dönüştürebileceğine bir değil, birçok karakter üzerinden şahit olacaksınız. Aynı zamanda devletin düzenini, sistemin acımasızlığını, nasıl köleleştirildiğimizi ve kanımızın emildiğini de bir kez daha göreceksiniz. Benim özellikle hatırlayacağım kısımlardan biri, din üzerine yapılan konuşma oldu. Mezheplerin ortaya çıkışını sade ve net bir dille anlatmış Azra Kohen. Çi'nin daha yoğun ve ayrıntılardan uzak olduğunu ve nerdeyse her bölümde başka bir fırtına koptuğunu söyleyebilirim. Sonuç olarak merakla okumaya başladım, çok daha büyük bir merakla bitirdim.

Yazarın ilk kitabı gibi ilgiyle okudum. Su gibi ilerleyen, gitgide ciddiyeti artan, dünyanın ve canım ülkemin gerçeklerini ve altında yatan sebepleri kısmen önümüze seren, başarılı bir kitap olduğunu düşünüyorum. Ülkede dönem dönem yaşanan olaylara değinip verdiği ayrıntılarla okuru bilgilendirdiği bölümler beni çok etkiledi ve yazara saygımı gitgide artırdı. Yaşadığımız her şeyden, yaşananların bir yerinde bulunan bireyler olarak hepimiz sorumluyuz. Yazar bunun bilincinde potansiyelini, diğer tohumlarında cesaret gösterip çatlayabilmeleri için ortaya sermiş. Önyargılar kişinin zihninin kendisine kurduğu en yıkıcı tuzaklardır. Tüm önyargıların kenara bırakılarak okunmasını kesinlikle tavsiye ederim. Çevresindeki yaşamı irdeleyen ve özüne sahip çıkan herkese saygı ve sevgilerimle...