İz Sözleri ve Alıntıları

Mutlu etmekten önce, mutsuz etmemeyi hedeflemeli insan.

"Adnan amcam amcamlarımdan en küçük olanı aradığında toplantıdan yeni çıkmıştım.
"Verda..."dedi,sustu.
"Verda,"diye yineledi,titreyen,gitgide gılızlaşan sesiyle."Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum ama...Baban..."
"Ne olmuş babama?" dedim sertçe,kötü olduğu baştan belli haberi kendimden olabildiğince uzak tutmaya çalışır gibi,boş bir gayretle.
"Baban..."
"Hayır!" diye haykırdım."Babamın öldüğünü söyleme bana lütfen! Daha dün konuştuk...Ankara'ya geleceğimi söyledim ona...Sevdindi."
"Maalesef ağabeyimi kaybettik Verda."

17 Ocak...Doğum günü!
"Geride kalanlarım,doğum ve ölüm yıldönümlerimi aynı gün hatırlasın ve ansınlar," düşüncesiyle özellikle bu günü seçmiş olmalı.Her zaman ki gibi,inceden inceye hesaplamış herşeyi.Kimbilir ne zaman aklına koyduysa,oya gibi işlemiş yaptığı planı,olgunlaştırmış,saptadığı tarihin gelmesini beklemiş ve uygulamış.Kabul etmeliyim ki,tam da ona yaraşır yetkinlikte bir davranış.

Mutlu etmekten önce, mutsuz etmemeyi hedeflemeli insan.

Ne oldu da ayrıldı ellerimiz?
Hiçbir zaman soramadım bunu sana.
Sormak istediğimde fırsatım olmadı, fırsatım olduğunda cesaretim

Ne oldu da ayrıldı ellerimiz?
Hiçbir zaman soramadım bunu sana.
Sormak istediğimde fırsatım olmadı, fırsatım olduğunda cesaretim

Mutlu etmekten önce, mutsuz etmemeyi hedeflemeli insan.

Mutlu etmekten önce, mutsuz etmemeyi hedeflemeli insan.

Ne oldu da ayrıldı ellerimiz?
Hiçbir zaman soramadım bunu sana.
Sormak istediğimde fırsatım olmadı, fırsatım olduğunda cesaretim

Bu kadar çırpınacağına, bir kez olsun yanlış yaptığını kabul etse! "Hata ettim, bağışla beni," diyebilse...

İnsan sırf canını yakan birilerini cezalandırmak, onları da canlarını yakarak ağlatmak, gözlerinde birkaç damla yaş görebilmek için kendini feda etmeyi düşünebiliyor demek!

Parmaklarım büyüdü diye mi tutmuyorsun artık ellerimi? Keşke hep küçük kalsalardı... Ne oldu da ayrıldı ellerimiz baba? Hiçbir zaman soramadım bunu sana. Sormak istediğimde fırsat olmadı, fırsat olduğunda cesaretim.

Önemseme sıralamasında evin dışında kalan el alemi birinci sıraya oturturken, evin içindeki kaleleri yıktığının farkında değil.

Beni kendine bağlı tutabilmek için bir halkadan medet uman kocama, metalden daha sıcak daha yumuşak duygusal yaklaşımlara gereksinim duyduğumu anlatamayacak olduktan sonra...

Evlilik dedikleri bu işte. Kimine cennet, kimine göre iki kişilik hücre.

Ne oldu ayrıldı ellerimiz
Baba?
Hiçbir zaman soramadım bunu sana.Sormak istediğimde fırsat olmadı,
fırsat olduğunda CESARETİM...

Uğur boceklerini öldurmek gunahtir .

Unutmak yoluyla acilari duymamak mutluluksa eger ...

Beylik laf hayat devam ediyor

Sizin hiç babaniz öldü mü ?
Benim öldü kör oldum
Yikadilar, aldilar goturduler
Babamdan ummazdim bunu kör oldum
CEMAL SÜREYA

Mutlu etmekten önce mutsuz etmemeyi hedeflemeli insan

Minicik çocuk ellerimi avucunun içine hapsettiginde yuregim yureginde eriyordu babacigim. Parmaklarim buyudu diye mi tutmuyorsun artik ellerimi? Keske hep kucuk kalsalardi ?

Nerden bilebilirdim ölümün kuytulara sinip pusu kurdugunu, hepimizden rol calip aceleyle, pür telaş , basrol koltuguna kovuluverecegini ...

Eski gülüşlerimi arıyorum.
En saf, en temiz, en tasasız çocuk gülüşlerimi.
Göğe uzanan ulu bir masal ağacının tomurcuklarında asılı kalmışlar.
Erişemiyorum.

Minik çocuk ellerimi avucunun içine hapsettiğinde , yüreğim yüreğinde eriyordu babacığım parmaklarım büyüydü diye mi tutmuyorsun artık ellerimi? keşke hep küçük kalsalardı...